Venezuela

27/08/1968: feestdag van de Heilige Jozef Calasanz werd een heuglijke dag van de intrek in het huis. Het werd gevierd tijdens een eucharistieviering in de garage die van dan af ’s zondags dienst zou doen als kapel.


28/09/1969: werd onze zustergemeenschap 1 van de 7 erkende vicariaten van de stad Caracas – met de naam van ‘O.L.Vrouw van Altijddurende bijstand’. Zo kreeg de taak van onze zusters in de barrio’s een officieel karakter.


De zusters vestigden zich in één van de armste/gevaarlijkste barrio (23 de Enero, parochie La Asuncion) in Caracas waar wel al religieuzen werkten maar niet woonden. De zusters van Vorselaar waren de eersten, van de 7 erkende vicariaten van de stad, die er gingen wonen en werken tussen en met het volk. De barrio was zo gevreesd dat er nooit “diensten” (post, vuilnis, bevoorrading) naar boven kwamen.

Barrio stond bekend als “berucht”. Eerste reactie van de mensen aan de zusters: “Wat hebben jullie misdaan dat jullie hier moeten komen wonen?” Zusters hoorden voor hen tot dan toe in de rijke colleges in het centrum van de stad.


De zusters werkten niet alleen voor het volk maar ook met het volk.

Ze vormden na enkele jaren 6 kleine gemeenschappen waar reeds 2 Venezolaanse zusters bijkwamen.

Ze begonnen met heel veel huisbezoeken – kennismakingen zoals in begin Vorselaar: cursussen naad en herstellen, koken en bakken, wassen en strijken, kinderen verzorgen en andere plaatselijke noden trachten te verhelpen. Mensen wegwijs maken met documenten, zieken naar het hospitaal, en catechese onderricht.

Catechese en jeugdvorming staan vooraan. De zusters vormden basisgroepen – kleutertuin => nu reeds een belangrijk vormingscentrum in barrio 23 de Enero.


Zorg voor zieken en gehandicapten en ondervoede kinderen zijn ook een prioriteit. Waar mogelijke hulp kan geboden worden zijn de zusters aanwezig.

Vorselaar is bekend voor zijn catechesevorming ook in Venezuela. Jarenlang geven zusters, nu al samen met lekencatechisten wekelijks catechese voor de eerste communie en het doopsel in kleine groepjes.

Zusters hadden kans om soms ook in andere Latijns-Amerikaanse landen cursussen te volgen.  Onder meer voor oprichten en werken met “basisgemeenschappen” en catechese.
Na terugkeer van 3 medezusters uit Chili waar ze Bijbel en catechese hadden gevolgd – vertelden ze over een nieuwe vorm-manier van catechese geven. Het ging over “familie-catechese” voor de eerste communie. Zoals het woord zegt: catechese in het gezin. Niet alleen het kind maar ook de familie wordt er bij betrokken.


Hoe werkt het?
Ouders (alleen moeder!!!) krijgen wekelijks 1 tot 1.5u les van catechist. We noemen het geen les maar “ontmoetingen” steeds dezelfde plaats en uur. Hebben een handboek (ook het kind).

2de  fase: Ouders geven thuis door wat ze leerden, en maakten “huiswerk” met eigen kind.
3de fase: Einde van de week verenigen de kinderen zich met eigen catechist in een kleine groep, waar de catechist verdiept, bijwerkt, taken naziet en bespreekt.

Zo zijn er 16 groepen catechisten en ouder- en kindergroepen. Wekelijks kregen de catechisten hun eigen lesvoorbereiding en de laatste 2 jaar om beurt de voorbereiding zowel voor de ouders als voor het kind.

In totaal komen er zo een 150 moeders en evenveel kinderen (soms meer) wekelijks naar de familiecatechese. Begin is meestal in het 4de leerjaar en eindigt in het 6de leerjaar.

De wekelijkse parochiale catechese is voor bijna iedereen de enige godsdienstige opvoeding.
School niets – thuis zelden iets – zondagsmis wordt amper bijgewoond.